Türkiye’nin üçüncü büyük kenti İzmir maalesef devlet tiyatroları ve özel tiyatrolar konusunda çok eksik. Gerek, salonların yetersizliği gerek ise ekonomik sıkıntılar tiyatro sahnelerin çoğalmasına büyük bir engel. İzmir’de Tiyatro Durağı Grubu, 25 çocuk oyunu, 10 yetişkin oyunu ile kentteki kültür ve sanata katkı sağlayarak izleyicilerin yüzünü güldürüyor. Ege Saati, önce hobi olarak başlayan ardından da profesyonel tiyatroculara taş çıkaran oyuncularla ve Umut Şeddadi ile söyleşi yaptı.

Umut Şeddadi, Tiyatro Durağı Grubu hakkında bilgi alabilir miyiz? Kuruluş hikâyesi nedir? Kaç kişilik bir ekipten oluşuyorsunuz?

Yaklaşık 9 yıl önce, yazdığım hikâyelerin birikmesiyle kendi ekibimi kurmaya karar verdim. Sahneye çıkmak isteyenlerin hayallerini de gerçekleştirmek adına Tiyatro Durağı’nı kurduk. Bugün 50 kişilik bir oyuncu kadromuz, 25 çocuk oyunumuz, 10 yetişkin oyunumuz ve doğaçlama formatlarımızla birlikte kısa filmler çeken köklü bir tiyatro topluluğu haline geldik.

Oyuncularınızın yaş grupları ve meslekleri nelerdir?

Oyuncularımız 19-55 yaş aralığında olup, bu işi meslek hâline getirenler ve hobi olarak devam edenlerden oluşan geniş bir kadroya sahibiz. İşlerinde meslek olarak tiyatrocu, yaratıcı drama eğitmeni olan üyelerimizin yanı sıra öğretmen, belediye çalışanı, sağlık sektörü çalışanı, çağrı merkezi, tekniker, sosyal hizmet çalışanı, satış danışmanı, üniversite öğrencisi gibi farklı meslek gruplarından birçok değerli arkadaşımızla bir aradayız.

Oyunlarınız daha çok kime  hitap ediyor? Siyasi içerikli mi, çocuk oyunları ağırlıklı mı? Yeni oyunlarınız var mı?

Çocuk oyunlarımız 2 yaş ve üzeri, yetişkin oyunlarımız ise 16 yaş ve üzeri seyircilere hitap ediyor. Komedi oyunlarımız arasında;

Tanrı Misafiri (Absürt Komedi), Manifesto (Vodvil Komedi), Aşkta Galip Yoktur (Diyaloglu Stand-up), Kızım Nerede? (Polisiye Komedi), Benzemeler (Doğaçlama), Skeç Turnuvası (Skeç Komedisi)

Bunların yanı sıra Kusursuz ve Kankaranlık adlı psikolojik gerilim türünde oyunlarımız da mevcut. Üretken bir ekibiz ve neredeyse her üç ayda bir yeni oyun veya formatla sahnede oluyoruz.

 Oyunlarınıza dair seyirciden nasıl geri dönüşler alıyorsunuz? Unutamadığınız bir anınız var mı? 

Kemik bir izleyici kitlemiz oluştu. Onlarla Instagram üzerinden oyunlarımız hakkında konuşuyoruz ve genellikle ters köşe hikâyelerimiz hakkında olumlu yorumlar alıyoruz.

Unutamadığım bir anım var: Bir oyunda, annesi onkoloji hastası olan bir adamı canlandırıyordum. Karakterim tiradı sırasında bu duruma isyan ediyordu. O gün seyirciler arasında 9 yaşında bir kız çocuğu vardı ve annesi de kanseri atlatmıştı. Oyun sonrasında annesi bana, kızının bu süreçle ilgili daha önce hiç konuşmadığını ancak o gün, “O abinin söylediklerini hep sana söylemek istedim” dediğini anlattı. O an, tiyatronun ne kadar güçlü bir araç olduğunu bir kez daha hissettim. Küçük bir kızın sesi olabilmek benim için unutulmaz bir anıydı.

 Tiyatroda mizahın rolü nedir? Komedi mi yoksa dram mı daha çok ilgi görüyor?

Biz komediyi daha çok seviyoruz. Seyircilerle birlikte yapılan mizahın kahkahaya dönüşmesi bize büyük bir keyif veriyor. Ancak son zamanlarda dramın güçlü yönlerini de keşfetmeye başladık ve önümüzdeki yıl dram ağırlıklı oyunlarımızı seyirciyle buluşturmayı planlıyoruz.

Tiyatroya katılmak isteyenler için süreç nasıl işliyor? Seçmeler yapılıyor mu? 

Her pazartesi oyun çıkarma atölyelerimiz var. Bu atölyede oyuncu adayları hem eğitim alıyor hem de ekip ruhunu ve tiyatro disiplinini deneyimliyorlar. Burada gösterdikleri performansa göre ana ekibe dahil olma fırsatı elde ediyorlar. Cevap 12: Tiyatroyu daha ulaşılabilir kılmak için modern ve dinamik oyunlar sahneliyoruz. Dijital platformlarda tiyatroya dair içerikler paylaşarak gençlerin ilgisini çekiyoruz. Ayrıca, atölyeler düzenleyerek tiyatronun yalnızca bir sahne sanatı değil, aynı zamanda bir düşünce ve ifade biçimi olduğunu gösteriyoruz.

Genç oyunculara önerim: Tiyatronun sadece bir iş değil, bir tutku olduğunu unutmamaları. Sürekli kendilerini geliştirmeleri, sadece metni ezberlemekle kalmayıp karakterlerine derinlik katmaları çok önemli. Sabır ve disiplin, bu yolda en kritik unsurlar.

İzmirlilerin tiyatroya bakışı nasıl? Yeterince önem veriyor mu?

Özellikle pandemi sonrası büyük bir atılım yaşandı. Bağımsız tiyatroların sayısının artması ve büyük sahnelerdeki çeşitlilik, İzmir’deki tiyatro ortamını güçlendirdi. Eskiden seyirciler daha çok ünlü isimlerin oyunlarına yönelirdi, ancak artık alternatif sahnelerde güçlü hikâyeleri ve başarılı oyunculukları takip eden bilinçli bir izleyici kitlesi var.

İzmir’li tiyatroya gitmek istiyor ama yeterince tiyatro salonları yok. İzmir’de tiyatro salonları yeterli mi sizce, eksik ise nedenleri?  

 Son dönemde yerel tiyatrolar kendi alternatif sahnelerini oluşturdu. Ancak büyük prodüksiyonlu oyunların bilet fiyatlarının artması, tiyatroyu biraz “lüks hobi” haline getirdi. Bu da daha küçük ama kaliteli ekiplerin ön plana çıkmasına sebep oldu. Sadece bu yıl Kültür ve Turizm Bakanlığı  destekli  “Kankaranlık”  oyunuyla destek alabildik. Ancak dekor, kostüm, ışık gibi unsurlar için yeterli bütçemiz olmadığından çoğu zaman kendi imkânlarımızla sahnelemeye çalışıyoruz.

Yiğit Mete Han (Drama eğitmeni)

21 yaşında yüksek lisans yaparken bir arkadaşımla birlikte izleyecek tiyatro oyunu arayışına girdik. Böylece Tiyatro Durağı ile tanıştık. Bir oyunlarını izlemeye gittik ve oyun sonunda “Oyun Çıkarma Atölyesi” adında bir atölyeleri olduğundan bahsettiler. Ben de katıldım. Atölye sürecimin sonunda ekibe dahil oldum ve üç yıldır bu ekibin bir parçasıyım. 6-7 yaşımdan bu yana eğitim aldığım okullarda tiyatro, koro gibi etkinliklerde hep aranan, istenen biri olmuşumdur. Ancak profesyonel tiyatro hayatıma Tiyatro Durağı ile başladım.

Tiyatronun hayatınıza kattıkları nelerdir? Bu hobi ya da mesleği çevrenize önerir misiniz? 

Tiyatro hayatıma disiplin ve düzen kattı diyebilirim. Öncesinde öğrencilik hayatım nedeniyle oradan oraya savruluyordum. Ancak tiyatro hayatıma girdikten sonra kendimi bir disiplinin ve düzenin içinde buldum. Çevremdeki insanlara tiyatroyu öneriyorum, elbette. Ancak bu işe “Ben ünlü olacağım” düşüncesiyle başlamak yerine, “Ben mutlu olacağım, gerisini hayat zaten halleder” mottosuyla yaklaşmanın daha mantıklı olduğunu düşünüyorum.